Aartsvaderen en hun leiderschap
Laatst had ik met collega Reyke weer een bijeenkomst met 25 directeuren van een basisschool en het College van Bestuur (CvB). Deze groep leidinggevende begeleiden we al langer in hun ontwikkeling als leider en als team.
De dag begon met een open ronde. Een lid van de groep sprak zeer persoonlijk hoe hij worstelde met de veelheid van het werk. Hij zag het niet meer zitten. Dit maakte indruk. Zijn collega’s verwachten dit juist niet van hem en dat hij er ook nog zo open over sprak, was nieuw in hun geheel. De toon was gezet.
Vervolgens hebben we gewerkt met de vijf aartsvaderen en wat die vanuit leiderschap bezien betekenen. Vijf mooie oerverhalen die nog steeds inspireren:
Abraham staat voor vernieuwen en durven loslaten, Isaak voor dienstbaar zijn en werkelijk liefhebben, Jacob voor tot inkeer komen en je schaduw leren kennen, Jozef voor betekenis geven en Mozes voor vertrouwen en je laten leiden.
Allemaal aspecten van leiderschap, die via oefeningen en reflectie werden verkend.
De volgende dag keken we terug en ontstond een gesprek wat mensen er voor zichzelf uit hadden gehaald. De metafoor van het verhaal van Mozes die het systeem van slavernij in Egypte ontvluchtte en de woestijn in trok, op weg naar het beloofde land, was krachtige hulp: het gesprek richtte zich op de belemmeringen in hun eigen werkwijze en cultuur voor de vernieuwing van het onderwijs.
Men was rijp om dingen echt te veranderen, in zichzelf en in het geheel. In groepjes ging men uiteen om voorstellen voor vernieuwing te bedenken. Als ware aartsvaderen gingen de twee leden van het CvB voor: zij kwamen met rigoureuze voorstellen en stelden heilige huisjes ter discussie. De reactie uit de groep was: zover durfden wij niet te gaan. Er ontstond opwinding: een gevoel dat dingen echt werden doorbroken, maar ook dat er de bezieling en ontspanning weer in zicht kwamen.
Een paar weken later keken we terug met een aantal. Het werkte nog steeds door en persoonlijk had iedereen er wat aan gehad. Zoals als de voorzitter van het CvB uitdrukte: ik heb er geen dag niet aan gedacht.
Wij waren verwonderd en ontroerd: de verhalen hadden tot inspiratie geleid maar dat ze zo tot concrete vertaling in hun eigen handelen zouden leiden, hadden we niet durven hopen.
Over vertrouwen en je laten leiden gesproken…..
